Jest to postępująca rzutami choroba ośrodkowego układu nerwowego o nieznanej etiologii, którego istotę stanowią ogniska demielinizacji rozsiane w mózgu i rdzeniu kręgowym.
Jest chorobą ludzi młodych – ok. 25 lat (może być w każdym wieku), częściej kobiety, choroba strefy umiarkowanej.
Rozpowszechnienie SM:
- jest to częsta choroba OUN;
- przeciętnie 30-100 przypadków na 100 000 mieszkańców;
- zaznacza się przy tym nierównomierne występowanie choroby w różnych rejonach geograficznych;
- jest ona szczególnie częsta w krajach europejskich położonych na północ od Alp i w USA, rzadsza w krajach Europy Południowej, najrzadziej zdarza się w Afryce i Japonii.
SM – etiopatogeneza
Czynnik chorobotwórczy – nieznany.
Prawdopodobnie zakażenie wirusem o powolnym działaniu przed 12-15 r.ż.
Patogeneza: dochodzi do zmian zapalnych rozsianych w OUN i ogniskowego rozpadu mieliny. W miejscu uszkodzeń stwierdza się „blaszki” – płaskie.
Podział SM według terapii uszkodzenia OUN:
- rdzeniowa;
- mózgowo-rdzeniowa;
- móżdżkowa.
Podział według przebiegu klinicznego (wyróżnia się 3 podstawowe typy SM):
- z okresami rzutów i remisji
Rozpoczyna się od ostrych objawów, które cofają się częściowo lub całkowicie po zaostrzeniu. Nowe rzuty pojawiają się ponownie po krótkim lub długim czasie stabilności procesu chorobowego – mogą to być miesiące a nawet lata.
- początkowo reemisujący, a następnie wtórnie przewlekle postępujący
Odznacza się początkiem podobnym do okresu rzutów i remisji, dalszy przebieg jest jednak odmienny. Objawy nie wykazują tendencji do cofania się powoli narasta upośledzenie funkcji.
- pierwotnie przewlekle postępujący
Odznacza się trudno zauważalnym początkiem choroby ze stałym powolnym jej postępowaniem.