Ćwiczenia te obejmują wszystkie czynności dnia codziennego: czytanie książek, oglądanie telewizji. Stopień opanowania przez chorego czynności z zakresu samoobsługi jest najlepszym miernikiem postępów terapii. Wykonywane testy czynnościowe: umiejętność wykonywania różnych chwytów z uwzględnieniem ich podziału z zakresu higieny osobistej związanych ze spożywaniem posiłków związanych z ubieraniem się i rozbieraniem specjalnych – związanych z nauką u dzieci i młodzieży szkolnej. Podczas badania należy na podstawie diagnozy ustalić czy zmiany patologiczne maja charakter trwały czy tez można liczyć na pełny powrót do sprawności. W pierwszym przypadku trzeba oprzeć się o różnego rodzaju ortezy, aparaty i ruchy „trickowe” co może pozwolić na choćby częściowe odzyskanie utraconych sprawności. Istotną pozycją postępowania jest adaptacja przedmiotów codziennego użytku do aktualnych, funkcjonalnych możliwości pacjenta. W drugim przypadku kiedy rozpoznanie pozwala prognozować pełny powrót możliwości funkcjonalnych procedura jest o wiele prostsza. Wystarczają na ogół osobiste rzeczy pacjenta które czasowo przy pomocy bardzo prostych środków można zmodyfikować w zależności od potrzeb.
